Elke week maken mijn vriendin en ik een wandeling. De ene week mag zij bepalen hoe en waar we heen gaan en de andere week ik. Deze week is het mijn beurt en ik kies het pad door natuurgebied Oranjezon. Het pad leidt ons door de duinen naar zee.
Nu de meeste toeristen zijn vertrokken is het fijn om over het lege strand te lopen. Je zou denken: daar word je rustig van. Maar nee, ik niet. Langs de vloedlijn ligt veel zeewier en er schiet meteen van alles door mijn hoofd. Ergens heb ik iets gelezen over zeewier. Het schijnt een prima bemesting voor planten te zijn.
Ik begin meteen met het oprapen van het wier. Mijn vriendin kijkt bedenkelijk. ‘Wil je dat meteen meenemen? Zo in je blote handen?’ Zij wil het wier liever niet pakken, maar doet het toch met een ‘ieuw’ gezicht. Hetzelfde gezicht dat ze trok toen ik haar zeewier liet proeven aan de Oosterschelde. Ze heeft wat met mij te stellen!
Ik graai het wier bij elkaar en opgewekt loop ik met het wier in mijn handen terug.
Thuisgekomen lees ik na hoe het zit met het wier. Op internet staat: zeewier versterkt de weerbaarheid van de plant. Het bevat mineralen en sporenelementen waaronder fosfor, kalk, zink, natrium, ijzer, magnesium en zwavel. Dat klinkt goed.
Als experiment leg ik het wier onder mijn roos.
Had ik het eerst moeten spoelen? Drogen? Vermalen? Op de composthoop moeten gooien? Vraag het mij niet. Ik doe maar wat. Het is een experiment.
Een tuin experiment is nu eenmaal wat ik het liefste doe!
Fijne week
Hetty
P.S. Voor diegene die niet aan zee wonen, er is ook vloeibare zeewier bemesting te koop.
Heerlijk rustig aan zee.Er ligt genoeg wier.
Knots wier.
In de duinen zien we de gaspeldoorn in bloei. Deze foto heb ik een vorige keer gemaakt.(Ik had nu mijn handen vol!)
Reacties
Een reactie posten