Tijdens de open dagen hebben we aan de koffietafel altijd boeiende gesprekken. Het kan over van alles gaan: planten, teleurstellingen, slakken, noem maar op. Zo kwam aan het eind van de dag het gesprek op mijn obelisk.
Deze obelisk -bovenstaande foto- heb ik 10 jaar geleden met veel kunst en vliegwerk in elkaar geknutseld. Nu is hij helemaal verrot en ik zie er als een berg tegenop om hem nog een keer te maken. Ik opper tijdens het gesprek aan de koffietafel, om een afkortzaag aan te schaffen. Dan kan ik netter zagen. Ik zie mijn man en R. -die samen aan tafel zitten- al een beetje bleek om hun neuzen worden. Voorzien zij een tuinvrouw met negen groene vingers?
Wanneer R. -hij heeft twee rechterhanden- vertrekt zegt hij tegen mij: ‘Hetty, ik wil die obelisk wel voor jou namaken’. Ik weet niet wat ik hoor. De obelisk is namelijk heel ingewikkeld om te maken. Ik denk niet lang na en accepteer dit aanbod.
R. komt na de zomervakantie de oude obelisk ophalen. Hout kopen hoeft niet, hij heeft wel wat. ‘Vind je het erg als ik de dwarslatten in de staanders maak in plaats van erop?’ Van mij mag dat, alleen is dat nog VEEL moeilijker. Maar wie ben ik? R. heeft twee rechterhanden en een afkortzaag!
Enige tijd later krijg ik een foto doorgestuurd. De obelisk is bijna klaar. En als hij de volgende week de obelisk op de stoep zet kan ik mijn ogen niet geloven. Die houtverbindingen… ze sluiten perfect. In mijn obelisk moesten de grote kieren opgevuld worden met een dikke klodder kit, maar dat is hier niet nodig. Ik ben diep onder de indruk. Vakwerk!
En passant vertelt hij dat de obelisk van een eikenhouten tafelblad is gemaakt. Deze obelisk is dus ook nog eens van gerecycled hout.
Rest mij alleen nog het verfwerk. Na de eerste grondlaag moet ik daar mee stoppen. De bloembollen zijn gearriveerd en die eisen mijn aandacht op.
En onder geen beding wil ik het verfwerk van deze mooie obelisk afraffelen.
Fijne week
Hetty
.jpeg)
Twee obelisken.
De mijne is helemaal verrot.
Mijn werk....
Reacties
Een reactie posten