Engeland; ergens in de Cotwolds. We zitten in de bus en rijden langzaam. Op de smalle weg is een tegenligger gesignaleerd. Aan weerskanten groeien bomen en struiken. Passeren is een uitdaging. Niet alleen voor onze chauffeur maar ook voor de tegenligger in de personen auto. De takken schuren snerpend tegen de ruiten van de bus. Net alsof je met je nagels over het schoolbord krast. Het gaat door merg en been. In de verte doemt een romeinse stenen brug op. Kunnen we daar wel over met de touringcar? Ik maak me er niet druk over. Ik mijmer over de prachtige tuin die we hebben gezien…..
Het is Hanham Court Gardens, een tuin naar mijn hart. Wanneer de eigenaren de poort van het -ietwat grimmige huis- openen lijkt het alsof het licht aangaat en je in een andere wereld stapt. Het is een sprookje. Aan weerskanten van het enorme grasveld zijn borders. Op enkele punten staan in vorm gesnoeide taxus struiken. Het lijken wel schaakstukken. Ze geven structuur. De perken vol bloemen worden omzoomd door buxus. Later zie ik -verdekt opgestelde-buxusmotvallen hangen. Dat kan in de toekomst een probleem worden.
Over de paden zijn bogen geplaatst, die helemaal met rozen zijn begroeid. Metershoge riddersporen bloeien in knalblauw. Zijn hier geen slakken? De lijnen kloppen en de beplanting is uitbundig en prachtig op kleur. Overal is harmonie; ritme. Er wordt hard gewerkt in de tuin. We zien verschillende tuinmannen/vrouwen aan het werk. Dat moet ook wel. Deze tuin is enorm arbeidsintensief.
We slenteren verder door de tuin. Steeds zien we iets anders. Er zijn zitjes met uitzicht over het omringende land, een zwembad waar je in zou willen springen, een schitterende waterval en boven op de heuvel een uitkijkpunt. In de moestuin spreek ik de jonge vrouw die verantwoordelijk is voor de groenten. Ze heeft -net als in Nederland- slecht weer gehad en dit is de eerste dag met zon. Ze is er blij mee. Alle plantjes gaan naar buiten.
De eigenaar van dit landgoed is heel benaderbaar. Ik vraag hem of ze daadwerkelijk in dit grote oude huis wonen. Hij wijst me aan welk gedeelte ze gebruiken. De gastenverblijven bevinden zich boven de poort, zo vertelt hij. De gasten hebben het mooiste uitzicht over de tuin. Tot slot vraag ik hem hoe het in de winter is om in zo’n oud huis te wonen. Het antwoord is zoals verwacht. Het is koud. Gelukkig stoken ze grote haardvuren.
Het was een voorrecht om Hanham Court Gardens te mogen zien. Deze particuliere tuin is namelijk alleen tijdens de National Garden Scheme geopend. Bekijk de foto’s en geniet mee van dit unieke bezoek.
Fijne week
Hetty
Rozenbogen vol rozen.
Het zwembad. Zie je hoe mooi de kleur van het water is?
Manshoge riddersporen.
Zitjes met uitzicht naar alle kanten.
Vanuit het grasveld richting het huis.
De waterval naast het huis.
WAT EEN AVONTUUR WEER, HETTY!
BeantwoordenVerwijderenWat mooi, Hetty! Je zult maar zo'n tuin hebben....Heb je niet gevraagd over die slakken? ik ben wel benieuwd, want ook daar zal het nat geweest zijn!
BeantwoordenVerwijderen