Het "zielige bloemen syndroom".

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik aan het “zielige bloemen syndroom” lijd. Dat is iemand zoals ik, die de steevast de laatste nog toonbare bloem uit een boeket, een afgewaaide roos of een geknakte narcis in een vaas zet. Ik vind die bloemen zielig.

De bloemen krijgen weliswaar een vaas, maar deze vaasjes met bloemen zijn geen toonbeeld van esthetiek. Zo staan lange bloemen in een te kleine vaas en meestal zijn de kleuren niet op elkaar afgestemd. Daar doe ik namelijk geen moeite voor. Het overgrote deel van deze “arrangementen” krijgen een plekje naast de computer. Uit het zicht!

Tot nu toe niet echt iets extreems. Ik denk dat menig tuinman/vrouw dit syndroom herkent. Maar hou je vast, het wordt nog erger.

Zo was ik verleden week op de markt. Bij de groenteman zag ik kroppen sla liggen met wortel en al. Het idee hierachter is, dat de sla langer vers blijft. ( Ik zelf denk dat het gemakzucht van de kweker is)  Afijn, ik voelde een niet te beheersen drang om die sla te kopen en ze opnieuw te planten!

En zo vertrok ik met twee kroppen sla in de tas. Thuis, heb ik ze meteen opgepot. De planten hadden het moeilijk, maar na enige dagen ging de sla weer groeien. Ze staan nu in het keukenraam. Fris en sappig. Gered!

Terugkijkend op deze daad, vraag ik me af, lijd ik behalve het “zielige bloemen syndroom”, nu ook al aan het “zielige planten syndroom”?

Misschien wordt het tijd voor een afspraak met de psychiater!

romantische rozentuin.nl

De tuin is geopend voor publiek op vrijdag 22 en zaterdag 23 april 2016.

Zielige narcis naast de computer

De laatste -nog toonbare- tulpen uit een boeket.

Verleden week stond deze Gerbera naast de computer....

Nog een arrangement zonder sierwaarde.

Op de markt, sla met kluit te koop.

Gaat dit niet veel te ver?

En gaan wij deze zielige sla ook opeten?

English version:

"The sad flower syndrome".

I have come to the conclusion that I suffer from the "sad flower syndrome". This syndrome applies to someone - like myself - who always keeps the last remaining displayable flower from a bouquet, a blown off rose or a bruised daffodil in a vase. I think these flowers are sad.

Although the flowers are in a vase, these vases with flowers are not that aesthetic. Tall flowers are placed in too small a vase and more often than not the colours do not match. I could not be bothered. I keep the vast majority of these "flower arrangements" next to my computer. Out of sight!

So far, nothing special. I think many of you gardeners will recognize this syndrome. But hold on, it is getting worse.

Last week I went to the market. At the greengrocer, I saw heads of lettuce with the roots still on them. The idea behind this is that lettuce stays fresh for a longer period. (I personally think it is kind of laziness of the grower) Anyway, I felt an uncontrollable urge to buy and re-plant that lettuce!

And so I am left with two heads of lettuce in my bag. Back home again, I put them in a pot immediately. The plants struggled to start, but after some days the lettuce was growing again. At this moment they are on my kitchen windowsill. Fresh, juicy and saved!

Looking back at this operation I am wondering, do I not only suffer from the "sad flower syndrome" but from the "sad plant syndrome” too?

Maybe it is time to make an appointment with the shrink!

I link up with:

bland rosor och bladloss 

 maleviks rosen tradgard

image-in-ing

anenglishgirlrambles