Het mysterie van Wulpenbek.

Soms zie ik dingen waarvan ik denk: daar zit een blog in. Maar niet altijd komt het verhaal eruit. Ook dit verhaal had wat extra tijd nodig. En een ontmoeting met een oudere dame. Dat triggerde me om het verhaal nu eindelijk op te schrijven. 

Verleden jaar rond deze tijd, hebben mijn vriendin C en ik een tentoonstelling in Terneuzen bezocht. In de buurt van Terneuzen zien we langs de ventweg, in the middle of nowhere, een veld met sneeuwklokjes staan. 'ZAG JE DAT?' Riepen we in koor. 

We besluiten op de terugweg naar het verlaten sneeuwklokjes veld te gaan. Mijn vriendin is gelukkig goed bekend in die omgeving en stuurt de auto naar het buurtschap Wulpenbek. Ik had  nog nooit van Wulpenbek gehoord. We passeren het gehucht en al snel komen we op de plek waar de sneeuwklokjes staan.

In de hoop een nieuw soort te vinden, speuren we naar een afwijkend sneeuwklokje, maar helaas alle sneeuwklokjes zijn hetzelfde. Verderop ontdek ik de resten van een huis. ‘Je moet rekenen dat hier vroeger een boerderij heeft gestaan. Die is vast onteigend voor de aanleg van de nieuwe weg.’ De sneeuwklokjes zijn de stille getuigen van wat eens een boerenerf is geweest.

We fantaseren, wie zou er in de afgebroken boerderij gewoond hebben? We heeft de sneeuwklokjes geplant? We komen tot de conclusie dat er vast drie vrijgezelle broers en een oude moeder hebben gewoond. Zij zou de sneeuwklokjes hebben geplant.

Het verhaal kwam echter nooit verder dan dat. Tot ik laatst -weer met vriendin C- een lezing bijwoonde waar een oudere dame werd geïnterviewd. Ze had heel haar leven in de omgeving van Wulpenbek gewoond. In de pauze spreek ik haar aan en vraag of zij weet wie er in de afgebroken boerderij heeft gewoond. Uit onze beschrijving herkent zij meteen de  boerderij van van G. Hoopvol kijken we haar aan om het sneeuwklokjes mysterie te ontraadselen. 

Echter van een oude moeder die de sneeuwklokjes had geplant wist ze niets af, Maar in het huis…......

Daar hadden twee vrijgezelle broers gewoond!

Innig tevreden gingen we naar huis.

Fijne week.

Hetty

romantische rozentuin.

Nieuwe volgers leuk dat je erbij bent en veel leesplezier.

Zomaar langs de kant van de weg een sneeuwklokjes veld.

Afgebroken muren liggen nog langs de kant.

De sneeuwklokjes zijn de stille getuigen van een boerenerf.

De schuur behoorde ook bij de boerderij hoorden we van de bejaarde dame.

De opmerking van volger Jan (Wilde een tuin) : "Als je wat ouder wordt en minder in de tuin gaat doen krijg je een heel veld met sneeuwklokjes".......  geldt zeker voor verlaten boerderijen!

Mijn comments op jullie posts:

Jan: Naar deze cyclamen ga ik zoeken. De C coum heb ik wel, maar deze soort van jou bloeit eerder en maakt ook meer blad heb ik begrepen. On my list dus!
Lisa: What a paradise Island! Your pictures brighten up my day. Thanks for sharing.