Wij hebben bij ons huis een oude Zeeuwse boerenschuur. Het voorste gedeelte van die
schuur noemen wij “het meidenhok”. Dit gedeelte werd namelijk door mij en onze twee dochters gebruikt om onze spullen in op te bergen. Vandaar de naam. Het staat vol met oude
dingen. Iedereen kijkt zijn ogen uit wat ik allemaal heb verzameld. Vaak vraagt
men naar het verhaal achter deze "rommel". Elke maand komt een voorwerp in de schijnwerper. Deze keer:
De blauwe vaas in "het meidenhok" op de plank |
De blauwe vaas.
Ik moet bekennen, de blauwe
vaas is niet van mij maar van onze oudste dochter. De vaas vond ze in een
container die bij opa en oma voor de deur geparkeerd stond. Zij zag de vaas het
eerst. Hebbes!
Ik had de smoor in. Ten tijde van deze vondst was ze nog maar 13
jaar. Dus de vaas bleef nog heel lang in de schuur. Elk jaar vroeg ik de vaas
om te gebruiken tijdens de open tuindagen. Klaprozen, veldboeketten, pioenrozen,
kortom alles stond er prachtig in.
Tijdens een van deze open tuindagen
sneuvelde de vaas. Er stond harde wind en de vaas viel in stukken. We konden
allebei wel huilen. Wat erg!
De volgende dag hebben we de
vaas gelijmd. Nu kreeg de vaas nog meer patina. Hij leek net uit een opgraving te komen! Ik zette een weckfles in de gelijmde vaas en de bloemen konden
er weer in. Zo deed de vaas nog vele jaren dienst.
Binnenkort moet ik echter definitief
afscheid van de vaas nemen. Onze dochter heeft een huis gekocht en de vaas gaat verhuizen. Dat moet heel behoedzaam gebeuren, zo vertelde ze me. In een stevige doos
en zorgvuldig ingepakt.
Voorzichtigheid is geboden
voor zulke waardevolle waardeloze dingen!
Voor open tuindagen zie:
Voor open tuindagen zie:
Open tuin 2004 met Pioenrozen, de vaas is nog heel. |
Open tuin de vaas met klaprozen |
Open tuin 2009 de vaas is inmiddels kapot, met een veldboeket |
Open tuin in april, de kapotte vaas met tulpen |
Reacties
Een reactie posten