Wat ik niet leuk vind aan tuinieren.

Tuinieren, echt, daar kan je mij voor wakker maken. Een border inplanten? Een pad verleggen? De tuin veranderen? Ik ga meteen aan de slag. Maar een nieuwe plank in een bank zetten, of een ingezakte pergola repareren of nog erger, een poortje nogmaals maken….Dat aspect van tuinieren vind ik totaal niet leuk.

Het witte poortje moet vernieuwd worden en dat is een mega PROJECT. Het is niet de eerste keer dat ik het poortje maak, nee, dit wordt de derde keer. Dus ik weet waar ik over spreek. En dit keer moet het voor de eeuwigheid staan, want ik ga het NOOIT meer doen.

Op de verjaardag van een vriendin verzucht ik de taak die voor me ligt. Haar man R -met twee rechter handen- hoort ervan en biedt aan me te helpen met de houtverbinding. ‘Je kunt het beste hardhout voor de staanders kiezen en garantieplaat om de bogen uit te zagen. Koop het maar, dan zal ik die houtverbinding voor jou maken’. Wat een genereus aanbod! 

Ik laat vier hardhouten palen op lengte zagen, koop garantieplaat (nooit van gehoord) en zaag met de decoupeerzaag de bogen eruit. Dan schuur ik de bogen en zet ze twee keer in de grondverf. Vervolgens breng ik alles naar R met de twee rechter handen.

Een week later krijg ik bericht, het is klaar. Wat snel!

Nu volgt voor mij een massa werk. Plamuren, schuren, gronden, omdraaien, schuren, gronden, schuren, lakken, omdraaien, lakken, schuren, omdraaien, lakken, omdraaien, je zou er duizelig van worden. Eind mei is de poort klaar. Hij moet alleen nog worden geplaatst. 'En denk erom, stevig in de grond verankeren' zegt R met de twee rechter handen, 'want anders komt er teveel kracht op de houtverbindingen'.

De zomer komt met open tuindagen, hitte, vakantie en nog meer hitte. Aan de poort wordt niet gewerkt, maar het zeurt in mijn hoofd, die poort... oh, die poort.... zucht.

Mijn man belooft me te helpen met het plaatsen van de poort. Ik koop stalen pinnen om de staanders in de grond te verankeren. Samen slaan we de pinnen in de grond. En mijn man last de pinnen met vier ijzeren T-profielen aan elkaar, zodat de poort zo stevig staat als een huis. De volgende dag kit ik met superlijm de ornamenten op de poort en straat vervolgens de oude klinkertjes terug op hun plek. Het is klaar. Ik voel me opgelucht! 

Heel veel dank aan R met de twee rechter handen die mij tijdens dit project heeft gecoacht en ook mijn man verdient een pluim voor de rotsvaste verankering in de grond.

Wat voor mij wel teleurstellend is, dat het niemand is opgevallen dat de poort is vernieuwd.

Daarom hou ik niet van zulke klussen!

Fijne week

Hetty

Nieuwe volgers, van harte welkom op mijn blog en leuk dat jullie meelezen!

Detail van de poort met roos Colonial White.

Oude poort helemaal verrot.

Oude poort aan alle kanten verrot.

Bogen uitgezaagd en in de grondverf.

De poort is terug en de houtverbindingen zijn gemaakt.

Helemaal geverfd en klaar om te plaatsen.

Poortje is weer klaar.

Wat je deze week in de tuin kan doen:

Zaai Lathyrus in de volle grond. Ze kunnen tegen vorst. Lees hier hoe: Lathyrus zaaien in november. 

Stoor je je aan lelijke stengels? Knip ze dan af. Niet iedereen houdt van een 'bruine tuin' om naar te kijken. Echter de vogels en insecten houden wel van bruin.

Heb je olijven in de boom hangen? Lees hier hoe je ze moet behandelen om ze te kunnen eten. olijven uit eigen tuin.

Mijn comments op jullie posts:

Margriet: over de Hibiscus, ik ga volgend voorjaar proberen enkele takken in te korten. Nav jouw blog heb ik dit voorjaar al een grote zijtak weggehaald. Dat is goed afgelopen.

Onbekend: bedankt voor je advies om de Hibiscus komend voorjaar te snoeien. Ik zet het meteen op de kalender voor maart.