Howick Hall. Op de thee bij Earl Grey.

Tijdens onze vakantie in Engeland waren we in de buurt van Howick Hall, het huis van Earl Grey. (Alnwick )

Earl Grey is beroemd geworden vanwege de thee die zijn naam draagt. De thee is speciaal samengesteld voor Earl Grey door een Chinese mandarijn. Aan het thee mengsel is bergamot toegevoegd om de sterke kalk smaak van het water op Howick Hall te verdoezelen. Lady Grey gebruikte de thee ook in Londen en het werd erg populair. Later is de thee door Twinings op de markt gebracht en nu is het wereld wijd te koop. Aangezien Earl Grey ook mijn favoriete thee is, konden we een bezoekje aan zijn huis en tuin niet aan ons voorbij laten gaan.

Het huis toont grimmig, maar de tearoom in de vleugel van het huis, is ruim en licht. We bestellen natuurlijk Earl Grey thee en daarbij horen uiteraard ook scones. Heerlijk.

Als je in de tuin bent merk je meteen dat dit een familie is met een lange traditie van tuiniers en bomen planters. In de borders rond het huis staan heel veel bloemen. Een mega-lang perk met  verschillende Agapanthus soorten bloeit uitbundig in blauw. De tuinvrouw die daar aan het werk is, verteld me dat de Agapanthus al in 1950 is aangeplant. Dat de namen van de verschillende Agapanthus soorten kwijt zijn geraakt dat deert de familie niet. Ik bedenk hoeveel naambordjes ik al ben kwijtgeraakt… en voel me gesteund.

Op het landgoed is een lang wandelpad vanuit de tuin naar zee. We lezen over dit pad een interessant feit. Om er zeker van te zijn dat de kinderen van Earl Grey niet bang in het donker zouden zijn, moesten alle kinderen, op de eerste volle maan in juli na hun 10^e verjaardag, midden in de nacht over de Long Walk naar zee lopen. Als bewijs moesten ze een Parnassus bloem meenemen die maar op één plek op de klif groeide.

Mijn man en ik nemen ook de Long Walk naar zee. Het is 1 ½ mijl lang. Ik stel me voor hoe het bij volle maan moet zijn geweest voor een kind van 10. Het ritselende gras, krakende bomen, schaduwen, geluiden van dieren…..helemaal alleen!!!

Op het laatst komen we bij een ijzeren hek met een one-way draaihek. Als we door het draaihek gaan komen we bij zee en de klif, maar we kunnen dan niet meer terug over de Long Walk de tuin in. We kijken elkaar aan….

De draaideur piept en we lopen verder over het smalle pad richting zee. Opeens… een prachtige baai. Daar is de zee! Via het kust pad komen we weer terug op de parkeerplaats van de tuin.

Vermoeid nemen we nogmaals plaats in de tearoom en bestellen thee. Zonder scones dit keer. Boven de haard staart het portret van Earl Grey ons aan.

Hij kan tevreden zijn. We hebben de hele wandeling voltooid!

Agapanthus.

De natuurlijke bog garden, prachtig mooi.

Geweldige combinatie! Scabiosa en Perovskia.

Het strenge huis .........

......met de vrolijke borders.

Vijver voor het huis. Wat een uitzicht!

Bijzondere bomen langs de Long Walk. (Dipteronia sinensis)

Het one-way hek.

Het pad wordt steeds smaller.

Eindelijk, de zee! 

De Parnassia bloem hebben we niet gevonden.

Nogmaals thee. Het was geweldig bij Earl Grey!

On the tea at Earl Gray.

During our holiday in England we stayed near Howick Hall, the house of Earl Grey. (Alnwick)

As you may know, Earl Grey has become famous for the tea wearing his name. This tea was specially blended by a Chinese Mandarin for Earl Grey himself, to suit the water at Howick Hall, using bergamot in particular to offset the taste of the lime in it. Lady Grey used the tea in London and it proved popular. Later Twinings came to the market with it and now it is sold worldwide. Because Earl Grey is also my favourite tea, we could not miss to visit his house and garden.

The house shows a little grim, but the tearoom in the wing of the house is spacious and light. We order Earl Grey tea and of course also some scones too. Delicious!

Entering the garden, you immediately notice there has been a long tradition in the family as gardeners and tree planters. Around the house are many borders with masses of flowers. A mega-long border with different Agapanthus species blooms exuberantly in blue. The gardener who is working there, tells me that the Agapanthus was planted way back in 1950. Many names of the different Agapanthus species are lost, but the family does not care. I ponder how many plant tags I have lost already …... and feel supported.

On the estate there is a long footpath from the garden to the sea. To make sure that none of Earl Grey's children were frightened of the dark, at the first full moon in July after their tenth birthday they were made to walk down the Long Walk to the sea at midnight and bring back to him a flower of Parnassus, which only grew in one spot at the cliff.

My husband and I too walk the 1½ mile Long Walk to the sea. Whilst walking I think what it would feel like for a child of 10 in the dark. The rustling grass, cracking trees, shadows, sounds of animals ..... all alone!!!

At last we arrive at an iron one-way revolving gate. If we want to go all the way to the sea (and the cliffs) we will have to go through this gate.  However, we are warned if we go through this gate we cannot go back up the Long Walk into the garden. We look at each other…..

The door squeaks as we pass, and up we go further over the narrow path. Suddenly …... a beautiful bay. There is the sea!

We return back to the parking of the garden by the coastal path. A little tired we take place in the tearoom and order tea again. Without scones this time. Earl Grey's portrait looks at us from above the fireplace.

He will be satisfied. We have completed the whole walk!