Geurende, ouderwetse rozen.

Wat een feest om mijn ouderwetse rozen na een jaar weer te zien bloeien. Ouderwetse rozen bloeien maar een keer per jaar. Ik snuif de rozengeur op. Heerlijk.

De rozen in mijn tuin zijn niet alleen ouderwets, maar ook al oud. De meeste heb ik al 25 jaar. Lang geleden reed ik naar Oostvoorne. Daar bevond zich toen het rosarium van Belle Epoque. Vol met geurende, (meest) oude rozen soorten.

Het was een stralende dag. Ik rook aan alle rozen. Degene met de meeste geur koos ik uit. Natuurlijk werd er ook naar de kleur gekeken. De rozen die ik mooi vond, kregen een aantekening in mijn boekje.

De oude catalogus heb ik nog steeds. Bij de roos Constance Spry (een Engelse roos van David Austin) had ik in de kantlijn geschreven: Achtertuin. Bloeit als pioenroos. Kleur Queen Elizabeth. Ruikt heerlijk. De aantekeningen kloppen nog steeds.

Als Constance Spry bloeit in de achtertuin is iedereen verrukt. Grote bloemen als pioenen gedrapeerd over de rozenboog. Ze bloeit helaas maar een week of drie. Aan de andere kant van deze rozenboog heb ik Blush Noisette gezet. Een roos die al in 1817 werd gekweekt. Deze roos bloeit, in tegenstelling tot de meeste ouderwetse rozen, eindeloos door. Tot kerst, als het niet vriest! Het zijn kleine trosjes met gevulde bloemen. Heel licht roze.

Ouderwetse rozen en regen. Dat is een slechte combinatie. De rozenblaadjes van deze, vaak gevulde, rozen plakken door de regen aan elkaar en verrotten. Dat is een nadeel. De verrotte bloemen haal ik eruit. Blush Noisette maakt echter voortdurend nieuwe knoppen. En ik hoop op beter weer!

Maar als op een warme, zonnige dag de rozen geuren, dan is het in de tuin een romantisch sprookje. Steevast denk ik aan het rosarium Belle Epoque. Aan die goede oude tijd!

Voor open tuindagen zie onderstaande link:

romantischerozentuin.nl