Lekker landelijk.

Het is zaterdagochtend vroeg als ik door de binnenwegen van Walcheren rij. De wegen zijn blubberig; want er wordt geploegd op het land. In no-time ziet mijn witte auto eruit alsof ik de Dakar rally heb gereden. Vind ik leuk. Stoer!

Ik ben al zo vroeg op pad omdat ik heb afgesproken met een boer om een kar mest te halen. Klokslag negen uur rijd ik het erf op. Zou er al iemand wakker zijn? Maar er is al volop bedrijvigheid. Ik meld me bij de boerin, die met de melk bezig is. Oh, jij bent Hetty? Ze roept meteen haar zoon.

De mest die ik vandaag haal is mij aanbevolen door een tuin vriendin. Deze mest heeft een bijzondere bewerking ondergaan. Een machine perst de vloeibare mest samen tot een droge korrelige structuur. Op de mest groeit alles als een tierelier, zo heeft de boerin me gezegd. Dat lijkt me ideaal voor mijn rozen.

De zoon schept met de shovel de mest op. Hij kijkt ietwat verbaast naar het formaat van mijn kar. Ik kan het me voorstellen. Tussen die grote landbouwmachines lijkt mijn toch al kleine kar van 1m x 2m zo groot als een kinderwagen! Omdat de kar zo klein is, valt er een gedeelte van de mest op de grond, maar zonder morren schept hij dat op mijn kar. Wat een service!

Daarna doe ik voorzichtig het dekzeil op de kar, maar ik kan niet voorkomen dat aan mijn handen toch mest zit. Oeps. Jullie moeten weten, ik heb niet alleen een witte auto maar ook een wit stuur! Ik veeg mijn handen af aan het natte gras -nergens aan denken- en daarna rijd ik voorzichtig terug naar huis. De buit is binnen!

De mest schept verrassend licht op. Bovendien kan het door de korrelige structuur eenvoudig worden uitgestrooid in de border. Uiteraard krijgen al mijn rozen een extra schep mest. Om elf uur is de kar leeg. De borders zien er piekfijn uit en het ruikt …..

Het ruikt zo lekker landelijk!

romantische rozentuin

Nieuwe volgers van harte welkom.

De boeren hebben geploegd.

Mijn auto onder de modder.

De mest ziet er korrelig uit.

Lekker voor mijn rozen.

De border ziet er piekfijn uit.

Rural.

It is Saturday, early in the morning as I drive through the country roads of Walcheren. The roads are slippery, because the land just has been ploughed. In no- time my white car is covered with mud. It looks like I have driven the Dakar rally. I like it. Cool!

I am on the road this early because I have an appointment with a local farmer to get some manure. At nine o'clock sharp I drive into the farmyard. Is someone awake already I wonder? But there is already lots of activity. I address the farmer’s wife who is busy with the milk. Oh, you must be Hetty? Immediately she calls her son.

A garden friend of mine recommended this farm for its manure. The manure has had a special treatment. A machine compresses the liquid manure into a dry granular structure. On this manure everything grows like mad, is what the farmer’s wife tells me. That will be ideal for my roses!

The son scoops up the manure with a shovel. He seems surprised about the size of my box trailer. I can imagine why. Between those big agricultural machines my small box trailer of 1m x 2m seems the size of a pram! Because of its small size, some of the manure falls aside, but without complaining with a spade he scoops it back on my trailer again. What a service!

After that I carefully put the tarpaulin on the box trailer. I cannot prevent having manure on my hands. Oops. You should know, I do not only have a white car but it also has a white steering wheel! I wipe of my hands on the wet grass -I try not to think about it too much- and carefully drive back home again.

The manure appears to be surprisingly light to work with. Because of the granular structure it can simply be scattered into the border. Of course all my roses get some extra manure. The box trailer is empty at eleven o'clock. The borders look perfect and in the garden it smells .....

Well it smells so nice and rural!