Een magisch moment.

“Ik heb me voorgenomen om in 2017 meer in het gras te gaan liggen en naar de wolken  te kijken”, vertel ik mijn man. Hij lacht me uit. Jij? Echter enkele dagen later…..

Het is mistig en het vriest als ik met mijn auto naar huis rijd. Opeens breekt de zon door. Het eerst zo sombere landschap veranderd in een sprookjesland.  De kruinen van de Abelen ( Populus alba) hebben zilveren takken door de aangevroren mist. Genietend scheur ik er langs. Opeens denk ik aan mijn goede voornemen! Hoewel ik niet in het gras kan liggen, stop ik toch de auto en stap uit.

Het is stil. Nergens een geluid. Ik kijk naar de zilveren basten van de Abelen.  Zilveren basten en zilveren takken…Magnifiek.  Wanneer ik de takken van dichtbij bekijk zie ik dat het ijs naar één kant is gegroeid. Dat komt door de heersende westenwind. Ook de bomen zijn door de wind naar één kant gegroeid. Hier op deze stille weg kan ik de “wind” zien.

Dan……pffffft. Een zacht geluid. Voor me, naast me en achter me. Pffft. Pffft, alsof er duizenden kleine pijlen naar beneden suizen.

De zon heeft het ijs gesmolten. De “wind “ suist naar beneden. Ik sta er verwondert naar te kijken.

Een magisch moment.

romantische rozentuin

Nieuwe volgers van harte welkom.

De takken hebben een ijs laagje.

Het ijs is naar één kant gegroeid.

Hier zie je de "wind".

zilveren kruinen......

De stilte.

Een magisch moment.

A magical moment.

"I have promised myself to lie more on the grass, looking at the clouds in 2017," I tell my husband. He laughs at me. You? However a few days later…....

It is foggy and it freezes as I drive home with my car. Suddenly, the sun pushes the fog aside. The once bleak landscape is transformed into a fairy tale. The branches of the White Popler ( Populus alba) are covered with the ice of frozen fog. I continue driving and enjoying the scenery. Then I remember my promise for 2017! Although I cannot lie in the grass, I can stop the car and get out.

It is quiet. No sound anywhere. I look at the silver bark of the White Popler trees. Silver barks and silver branches ... Magnificent. As I take a closer look at the branches, I see the ice has grown on one side only. That's because of the ruling western winds in this aria.  For the same reason the trees have grown to one side as well. Here in this quiet road I can see the "wind".

Suddenly ...... Pffffft. A soft sound. It is in front of me, next to me and behind me. Pffft. Pffft, like thousands of small arrows whizzing down.

The sun is melting the ice. The "wind" whooshes down. I have been caught in the middle of it by surprise.

A magical moment.

New followers of my blog a warm welcome.