Appelbloesem, een idylle.

De bloei van fruitbomen duurt maar kort. Het leek me daarom wel idyllisch om een blog te schrijven onder de bloeiende appelbomen.

In Japan houden ze een feest als de kersenbloesem bloeit. Ik heb er wel eens iets over gelezen in een boek van Bertus Aafjes. Families gaan gezamenlijk onder de bloeiende kersenbomen eten. Is dat niet een goed initiatief?

Wat ik me ook herinner uit het boek is, dat de bloeiperiode wordt opgedeeld in drie dagen.
Dag 1: de dag van de belofte.
Dag 2: de dag van de verrukking.
Dag 3: de dag van de herinnering.

Ieder jaar als de fruitbomen bloeien denk ik hieraan. Mijn ouderwetse appelbomen hebben grappige namen. Zoals 'Rode van Boskoop' en 'Zoete Hollaers'. Wanneer ik naar mijn appelbomen kijk, zie ik bij de 'Zoete Hollaers' de dag van de belofte, terwijl ik bij 'Rode van Boskoop' de dag van de verrukking zie. Gelukkig duurt zo’n dag wat langer dan 24 uur. Ik zie soms dagenlang de dag van de verrukking!

De perenboom aan de straatkant is uitgebloeid op een enkel bloemetje na. De bloei was overweldigend verleden week, maar de dag van de herinnering is nu aangebroken.

Daarom probeer ik zoveel mogelijk van de bloesem te genieten. Want voor je het weet is het voorbij. Voorbij?  Niet volgens deze klassieke Japanse haiku*:  

Kijk, appelbloesem!
Het wachten is nu alleen

nog maar op appels.

*De haiku is van oorsprong een Japanse dichtvorm

 


                                                   info over de tuin klik hier:

Bank onder de appelbloesem.

Ik op de bank, ijverig aan het schrijven.

De dag van de belofte, bloesem van de 'Zoete Hollaers'

Appelbloesem,  'Zoete Hollaers'.

Dag van de verrukking 'Rode van Boskoop'.

Appelbloesem 'Rode van Boskoop'

Dag van de herinnering. Perenbloesem uitgebloeid.

Japanse families onder de kersenbloesem.

Kersenbloesem in Japan.