Het snoeien van mijn rozen zorgt zelden voor hoofdbrekens maar dit jaar…
De rozen waren vanwege het zachte weer al een vingerkootje uitgelopen. Ik voorzag al een voorjaarstuin met rozen en tulpen tegelijkertijd in bloei. Maar de natuur is grillig. Een week van strenge vorst gooide roet in het eten. Alle prachtige groene rozenpuntjes zagen er nu bruin uit.
Hoe moest ik nu snoeien? Heel diep in de struik? Of afwachten tot er weer knoppen aan kwamen en dan pas snoeien? Geduld is een schone zaak en zeker in het voorjaar werd mij van de week nog gemeld door mijn bollenleverancier. Maar geduld is nu eenmaal niet mijn sterkste kant.
Vanmorgen liep ik een beetje besluiteloos met de snoeischaar door de tuin. Je moet toch wat. Ik begon voorzichtig. Eerst het dode hout eruit. Dan de kruisende takken weg. Dat is altijd goed. Vervolgens de dorre uitgelopen puntjes wat dieper gesnoeid. En opeens ging de knop bij me om. Knip, knip, knip. Ik voelde me meteen een stuk zonniger.
Niet te veel denken Hetty. Het komt meestal goed, sprak ik mezelf toe. In een mum van tijd had ik een kar vol snoeiafval. Over een paar weken zal ik de rozen nalopen en nog wat nasnoeien waar nodig.
Maar zoals verleden jaar, bloeiende rozen begin mei, dat zal dit jaar niet zijn. Hoewel? Ik ontdekte bij de roos “Ballerina” zowaar een nieuwe groene scheut. De lente komt er aan!
 |
| Bevroren rozenknoppen |
 |
| Nieuwe scheut aan de roos "Ballerina" |
Reacties
Een reactie posten